روش های هوادهی تولید قیر
هوادهی را می توان به صورت مرحله ای و یا پیوسته انجام داد
در روش پیوسته که در پالایشگاه ها استفاده می شود دو طریق سنتی و توربواکسیدایزر وجود دارد. روش سنتی به کنترل و عملیات دقیقی نیاز دارد در حالیکه در روش توربو کنترل به صورت عالی انجام می گیرد . سیستم تزریق و پخش هوا در روش سنتی ایده آل نیست هر چند می توان همزنی در داخل برج هوادهی تعبیه نمود. با اینحال هوا یکسان توزیع نشده و ممکن است بعضی مناطق بسیار سختر شود. بدلیل گرمازا بودن واکنش از پاشیدن آب و بخار جهت کنترل دما استفاده می شود. در توربواکسیدایزر نیز همین شرایط برقرار است اما سخت افزار موجود امکان کنترل بیشتری را فراهم می نماید. در این سیستم ، هوا از طریق لوله وارد و توسط توربین هایی در چند مرحله بنحوی موثر پخش و ریز می شود. لذا حداکثر مقدار واکنش ایجاد می شود بطوریکه در چند گازهای خروجی مقدار کمی اکسیژن یافت می شود. با بهینه کردن شدت واکنش، دمای عملیات نیز به حداقل رسانده می شود و در نتیجه کل قیر و نه بخشی از آن اکسید می شود و چون واکنشهای تراکمی و تشکیل کربونیل در دمای پایین تر مطلوبند لذا افزایش ویسکوزیته نیز بهینه می شود. نقطه شکست فراس قیرهای راهسازی و صنعتی هوادهی شده با این روش در مقایسه با روش صنعتی پایین تر است زیرا پلار آروماتیکهای با جرم مولکولی پایین تر توزیع بهتری را خواهند داشت.
پارامترهای هوادهی که می تواند به ایجاد قیری با رابطه بین نقطه نرمی و درجه نفوذ منجر شود عبارتند از :
- ترکیب شیمیایی خوراک
- دمای برج
- زمان اقامت
- نسبت هوا به خوراک
- بازدهی واکنش
خوراکی که برای ساخت قیرهای راهسازی استفاده می شود با خوراک قیرهای صنعتی متفاوت است زیرا:
- ویسکوزیته کمتری دارد
- با مسیرهای پخش هوای کمتری دمیده می شود
- از آروماتیکهای بیشتری برخوردار است بطوریکه آسفالتینها بخوبی پخش شوند
- هوادهی در زمان کوتاهتری انجام می شود
- میزان هوا کمتر است
- هوادهی در دمای کمتری انجام می گردد
مشخصات محصول نهایی وابستگی شدیدی به خوراک دارد. مثلا با خوراک قیرهای راهسازی نمی توان با هوادهی به گریدهای قیرهای صنعتی رسید.
